Poradnik

Najważniejsze informacje o tym jak postępować, gdy odejdzie nasz bliski.

Jak postępować, gdy odejdzie nasz bliski?

Aby rozpocząć organizację pogrzebu zmarłego w przypadku, gdy zgon nastąpił w domu, należy w pierwszej kolejności wezwać lekarza rodzinnego lub pogotowia – tylko stwierdzenie śmierci i wystawienie karty zgonu przez lekarza upoważnia zakład pogrzebowy do podjęcia czynności takich jak zabranie ciała.

W sytuacji, gdy zgon nastąpił w szpitalu lub w placówce opiekuńczej obowiązek sporządzenia karty zgonu leży po stronie pracowników danej placówki, powiadomiona o zgonie rodzina może więc od razu powiadomić zakład pogrzebowy.

W trosce o komfort bliskich zmarłego nasze usługi oferujemy całodobowo.

Pomoc na każdy etapie

Nasi pracownicy pomogą Państwu na każdym etapie, w tej niezwykle trudnej chwili.

Jakie dokumenty są niezbędne do orgnaizacji pogrzebu?

Do zorganizowania pogrzebu potrzebne są:

• Karta zgonu – dokument stwierdzający zgon wystawiony przez lekarza,
• Akt zgonu – dokument wydany przez Urząd Stanu Cywilnego.

Do uzyskania aktu zgonu należny przedłożyć następujące dokumenty:

• Karta zgonu,
• Dowód tożsamości osoby zmarłej,
• Dowód tożsamości osoby zgłaszającej zgon.

W przypadku, gdy okoliczności zgonu były przedmiotem postępowania prokuratury lub policji, dodatkowo należy posiadać pisemne zezwolenie danego organu na pochowanie zmarłego.

Na Państwa życzenie nasi pracownicy zgłoszą zgon w USC i uzyskają akt zgonu – prosimy o posiadanie dowodu osobistego osoby zmarłej i karty zgonu.

Służymy Państwu informacją oraz pomocą w przygotowaniu dokumentów i wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego do ZUS lub KRUS

Co to jest zasiłek pogrzebowy i kto jest upoważniony do jego odbioru?

Zasiłek pogrzebowy jest to jednorazowe świadczenie pieniężne przyznawane przez ZUS lub KRUS osobie lub instytucji, która poniosła koszty pogrzebu po śmierci osób wymienionych w punkcie 3. Zasiłek pogrzebowy wypłacany jest:
• członkom rodziny – zasiłek wypłacany jest w pełnej zryczałtowanej wysokości,
• osobom nie będącym członkami rodziny czy instytucjom – zasiłek wypłacany jest w wysokości udokumentowanej rachunkami, nie wyżej jednak niż 4000 zł,
• jeżeli koszty pogrzebu pokrywane są przez więcej niż jedną osobę czy instytucję, zasiłek pogrzebowy dzielony jest proporcjonalnie do poniesionych wydatków.

W przypadku czyjej śmierci monżna odebrać zasiłek pogrzebowy?

Zasiłek pogrzebowy przysługuje w razie śmierci:
• ubezpieczonego, tj. osoby podlegającej ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym,
• osoby pobierającej emeryturę lub rentę,
• osoby, która w dniu śmierci nie miała ustalonego prawa do emerytury lub renty, lecz spełniała warunki do jej uzyskania i pobierania,
• osoby pobierającej zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne, zasiłek macierzyński lub zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego za okres po ustaniu ubezpieczenia,
• członka rodziny osoby wymienionej w pkt. a -d, to jest :
– małżonek ( wdowa i wdowiec ),
– dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione,
– inne dzieci przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności, w tym również w ramach rodziny zastępczej,-
wnuki i rodzeństwo,
– rodzice, w tym ojczym, macocha oraz osoby przysposabiające.

Ile wynosi zasiłek pogrzebowy?

Od 1 marca 2011 roku kwota zasiłku pogrzebowego wynosi 4000 zł.

Porady Prawne

Szanowni Państwo!

Nasza firma współpracuje również z renomowaną poznańską kancelarią adwokacką.

W ramach współpracy dla wszystkich naszych klientów zapewniamy bezpłatną konsultację z adwokatem w sprawach związanych ze spadkiem

Podczas spotkania z adwokatem uzyskacie Państwo odpowiedzi na najważniejsze pytania związane z dziedziczeniem, jak np.

w jaki sposób przyjąć bądź odrzucić spadek i co oznacza przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza?
w jaki sposób spadkobierca może zwolnić się z obowiązku zapłaty podatku od spadków i darowizn?

co zrobić w przypadku gdy spadkodawca pominął Państwa w testamencie, a więc kiedy przysługuje roszczenie o zachowek?

Jak odbywa się ustalanie zasad finansowania pochówku w zakładzie pogrzebowym „CHARON”?

Zasiłek pogrzebowy zawsze wypłacany jest po pogrzebie, w związku z tym w naszym domu pogrzebowym istnieje możliwość kredytowania kosztów pogrzebu w ramach przysługującego Państwu zasiłku ZUS lub KRUS.

W sytuacji, gdy koszty pogrzebu przewyższą kwotę wypłacanego zasiłku pogrzebowego, zobowiązani są Państwo do dokonania dopłaty różnicy pomiędzy kosztami pogrzebu, a wysokością zasiłku. W przypadku, gdy koszty pogrzebu są mniejsze niż kwota zasiłku,
niezwłocznie po dokonaniu wpłaty z ZUS lub KRUS na nasze konto, dokonujemy zwrotu różnicy na Państwa rachunek bankowy lub w gotówce.

Służymy Państwu informacją oraz pomocą w przygotowaniu dokumentów i wniosku o wypłatę zasiłku pogrzebowego do ZUS lub KRUS.

Oferujemy Państwu:
1. całodobowy przewóz osób zmarłych z miejsc zamieszkania, domów opieki, hospicjów,
2. przewozy osób zmarłych na terenie Polski i zagranicy,
3. przygotowanie osób zmarłych do ceremonii pogrzebowej (ubieranie, kosmetyka, tanatopraksja, rekonstrukcja),
4. sprzedaż wraz z dostawą wszelkiego rodzaju akcesoriów pogrzebowych takich jak: trumny, urny, tabliczki nagrobkowe, krzyże, wieńce, wiązanki itp.,
5. emisję nekrologów w prasie

6. kremację Ciał osób zmarłych lub szczątków po ekshumacji,
7. organizowanie ceremonii pogrzebowych na wszystkich cmentarzach (wyznaniowych i komunalnych),
8. oprawę muzyczną ceremonii pogrzebowych,
9. nagłośnienie podczas ceremonii pogrzebowych,
10. załatwianie formalności:
– w urzędach (zgłoszenie zgonu do USC i uzyskanie aktu zgonu, uzyskanie zasiłku,
– pogrzebowego ZUS lub KRUS),
– na cmentarzach (miejsce na grób, wykonanie grobu, opłaty kancelaryjne),
11. ekshumacje,
12. kopanie i murowanie grobów,
13. sprzedaż i montaż nagrobków,
14. kredytowanie kosztów pogrzebu w ramach zasiłku pogrzebowego ZUS lub KRUS.

O czym powinniśmy jeszcze wiedzieć?

Trudne sytuacje i jak sobie z nimi radzić.

Zgon Nienarodzonego Dziecka

Śmierć najbliższych nierozerwalnie wiąże się z bólem. Są jednak w życiu chwile, w których ból ten może być jeszcze większy – na przykład w sytuacji, gdy kobieta spodziewa się dziecka, lecz niestety z jakichś przyczyn umiera ono jeszcze w jej łonie lub odchodzi w wyniku poronienia. Co wtedy robić? Czy można pochować takie dziecko?

Obowiązujące przepisy są zawiłe i niejednoznaczne, ale odpowiedź na powyższe pytanie brzmi „tak”. Decyzja, co do dalszych losów ciała znajduje się w gestii prawnych opiekunów dziecka. Rodzice mają prawo zwrócić się do szpitala o wydanie zwłok i do rejestracji dziecka w Urzędzie Stanu Cywilnego na podstawie uzyskanego w placówce medycznej pisemnego zgłoszenia urodzenia dziecka martwego i wydanej przez szpital karty zgonu. Jest on do tego zobowiązany, w praktyce jednak często pojawia się odmowa wydania takiej dokumentacji ze wskazaniem na obowiązujące wcześniej regulacje prawne klasyfikujące śmierć płodu do 22. tyg. ciąży jako poronienie, przez co ciało powinno pozostać w szpitalu i ulec spopieleniu przez placówkę medyczną jako odpad medyczny.

O możliwości pochowania ciała wskazują Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzoru karty zgonu oraz sposobu jej wypełniania oraz drugie Rozporządzenie (z tego samego dnia), zmieniające rozporządzenie w sprawie postępowania ze zwłokami i szczątkami ludzkimi. Pierwszy z opisanych dokumentów stanowi w § 1 ust. 2, że kartę zgonu wypełnia się dla dzieci martwo urodzonych, bez względu na czas trwania ciąży, na wniosek osób uprawnionych do pochowania. Drugi – że za zwłoki uważa się ciała osób zmarłych i dzieci martwo urodzonych, bez względu na czas trwania ciąży.

Na bazie dokumentów wystawionych przez szpital można w USC wystawić skrócony akt urodzenia z adnotacją o urodzeniu dziecka martwego (dlatego nie wystawia się tu aktu zgonu). W sytuacji śmierci dziecka nienarodzonego można się również ubiegać o zasiłek pogrzebowy (4 tys. zł), jeśli zmarłe dziecko było członkiem rodziny osoby ubezpieczonej lub pobierającej emeryturę/rentę. Oznacza to, że o taki zasiłek mogą wystąpić na przykład dziadkowie zmarłego dziecka. Do jego uzyskania niezbędne będą: wniosek o zasiłek pogrzebowy (Z-12), skrócony odpis aktu urodzenia dziecka, oryginały rachunków za wydatki poniesione na organizację ceremonii pogrzebowej (lub potwierdzone przez bank kopie, jeśli jej organizacja była kredytowana), niezbędne okażą się również dokumenty uwiarygodniające pokrewieństwo ze zmarłym dzieckiem.

Donacja Organów po Śmierci”?

Możemy uratować komuś życie nawet po własnej śmierci. W jaki sposób? Wystarczy zostać donorem organów, przeznaczając je do transplantacji. Z założenia, każdy jest takim dawcą (polskie prawodawstwo przewiduje tu domniemanie zgody), o ile oczywiście nie złożył sprzeciwu w Centralnym Rejestrze Sprzeciwów i jeśli tylko jego tkanki nadają się do przeszczepu (mówi o tym Ustawa z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów; Dz.U. 2005 nr 169 poz. 1411). Identyczną moc sprawczą (odmowa zgody na przekazanie narządów) ma własnoręczne oświadczenie noszone przy sobie oraz oświadczenie ustne złożone w obecności dwóch świadków, potwierdzone przez nich pisemnie. Decyzja osób niepełnoletnich o pobraniu narządów musi być zatwierdzona pisemnie przez ich prawnych opiekunów.

Przedmiotem donacji można objąć płuca, nerki, trzustkę, wątrobę, serce, jelito cienkie oraz niektóre tkanki, jak rogówka, naczynia krwionośne, tkanka kostna ze ścięgnami i chrząstką, skóra czy np. zastawki serca. Większość narządów należy pobrać i przeszczepić w okresie od 6 do 72 godzin od stwierdzenia zgonu i pobrania narządów od dawcy. Polskie prawodawstwo przewiduje, że orzeczenie zgonu następuje po stwierdzeniu śmierci pnia mózgu danej osoby. Stan ten orzeka się w wyniku dwukrotnego badania osoby przez anestezjologa (w 3-godzinnych odstępach), wskutek czego stwierdza się brak odruchów pniowych i bezdech. Do odruchów pniowych zaliczamy m.in. spontaniczny ruch gałek ocznych, odruch rogówkowy, brak reakcji na bodźce bólowe, brak kaszlu i odruchów wymiotnych i inne. Sam zabieg pobrania organów do transplantacji od osoby zmarłej przeprowadzony jest z poszanowaniem godności nieboszczyka i nie jest przeszkodą w ostatnim pożegnaniu. Warto dodać, że większość religii nie neguje dawstwa narządów na potrzeby transplantologiczne.

Żałoba

Żałoba to proces jaki następuje po utracie kogoś bliskiego. Samo słowo wywodzi się od łacińskiego „płakać”, co wskazuje na jej ścisłe powiązanie z cierpieniem. Przyjmuje się, że żałoba po rodzicach i współmałżonkach trwa rok, po dziadkach – pół roku, po rodzeństwie – do 4 miesięcy, – po ciotce, stryju lub wuju – 3 miesiące. Niektórzy twierdzą, że żałoba winna trwać przynajmniej 9 miesięcy (tyle ile wynosi czas od poczęcia do narodzenia). Jednak nie tyle ważna jest długość czasu poświęconego na żałobę, ile sposób, głębia jej przeżycia.

Żałoba może przybierać różne formy w odmiennych kulturach. Często towarzyszą jej liczne zwyczaje ułatwiające jak najpełniejsze wyrażenie bólu po stracie (np. noszenie ciemnych ubrań). Dla procesu przezwyciężania bólu związanego ze stratą i żałobą niezwykle cenne są takie obrzędy i rytuały, jak: pogrzeb i jego przygotowanie, osobiste pożegnanie ze zmarłym, spotkanie rodziny i przyjaciół po pogrzebie, okres oficjalnej żałoby, zachowanie pamiątek, a także świadome przeżywanie kolejnych rocznic śmierci. Gdy któraś z bliskich nam osób umiera i zostaje pochowana bez naszego udziału, wtedy w dłuższej perspektywie cierpimy jeszcze bardziej, gdyż zaczynamy dotkliwie odczuwać fakt, że nie pożegnaliśmy się ze zmarłym.

Żałoba jest procesem psychologicznej, społecznej i somatycznej reakcji, stanowiącej odpowiedź na utratę i jej konsekwencję. Jest powszechnie spotykaną reakcją, może być dobra lub zła. Żałoba spełnia prawie wszystkie kryteria choroby. Osoba osierocona czuje się subiektywnie źle, jej zdrowie i funkcjonowanie społeczne pogarsza się. Mimo tych cech żałoba nie jest chorobą, ale naturalną reakcją na krytyczne wydarzenie, jakim jest śmierć.

Przeżywanie żałoby można podzielić na etapy, które charakteryzują się przeżywaniem odmiennych emocji. Etap pierwszy to wstrząs, szok, często otępienie, występuje bezpośrednio po stracie, uczucia, które dominują to żal, gniew, rozpacz i lęk. Etap drugi to zaprzeczanie, niedowierzanie i dezorganizacja – uczucie, które dominuje to pustka. Etap trzeci to właściwa żałoba – rozpacz, poczucia krzywdy, charakteryzują go długie okresy smutku, wycofania, poczucie bezradności, bezsilności i częsty płacz (ten etap w zależności od doznanej straty może trwać od kilku miesięcy do kilku lat). Etap czwarty to ukojenie, uświadomienie sobie straty, następuje dostosowanie do sytuacji, smutek i żal nie są już tak dominujące co dzień, pojawiają się serdeczne wspomnienia które wywołują radość a nie tylko ból. Etap piąty to akceptacja straty, powrót do codzienności, zaczynamy myśleć o przyszłości pozytywnie, wyznaczamy nowe cele, pragnienia, życie znów nas cieszy.

Żałobę można uznać za zakończoną, jeśli człowiek przestał się bać miejsc, ludzi czy okoliczności przypominających o straconym bliskim, nie stara się ich unikać, potrafi obiektywnie ocenić swoje relacje ze zmarłym, dostrzega zarówno ich dobre jak i złe strony (nie idealizuje go, nie wyolbrzymia jego zasług, ale też nie zaniża znaczenia zmarłego), pożegnał się ze zmarłym. Po zakończeniu żałoby nie wraca się do „normy”, do stanu sprzed tragicznych wydarzeń. Rzadko jest to możliwe. Ale możliwe jest osiągnięcie takiej równowagi, która pozwoli się otworzyć na nowe doświadczenia, nowe propozycje i nowe zadania. Wspomnienia i żal po stracie bliskiej osoby pozostaną, ale uczucia te nie będą dominować, pozwalając cieszyć się życiem i realizować kolejne życiowe zadania.

Zachowanie na Pogrzebie

Savoir-vivre ceremonii

Ceremonia pogrzebowa jest ceremonią podniosłą, poważną i pełną zadumy. Jeżeli zmarły był nam osobą szczególnie bliską, wskutek rozpaczy, smutku czy roztargnienia możemy stracić orientację jak się zachować na jego pogrzebie. Choćby dlatego warto jest zapoznać się z funeralnym savoir-vivre i nie popełnić gafy w trakcie ceremonii. A wbrew pozorom, jest to dosyć łatwe.

Na początek – atmosfera. Nie przypadkiem pamięć zmarłych czci się minutą ciszy. W trakcie ceremonii pogrzebowej cisza ma służyć skupieniu i refleksji, stąd też podczas jej trwania należy zachować powagę, powstrzymać się od śmiechu, głośnych komentarzy i, o czym niemal wszyscy zapominają, wyciszyć telefon komórkowy! Niewskazane jest również żucie gumy, co może zostać poczytane jako brak szacunku dla zmarłego.

Kolejną, acz nie mniej istotną kwestią jest ubiór żałobników. By zachować powagę chwili i uszanować zmarłego, nie powinien on mieć krzykliwych kolorów, powinien też być odświętny. Nie wskazane są więc jasne i żywe barwy oraz odzienie typu sportowego lub wyzywające w jakikolwiek sposób. Żałobnicy blisko związani ze zmarłym zwyczajowo ubierają się na czarno, jednak noszenie żałoby zarezerwowane jest dla nich. Inni mogą założyć eleganckie odzienie w ciemnych, stonowanych barwach.

Ceremonia pogrzebowa wiąże się nierozerwalnie ze składaniem kondolencji. Czy i kiedy je składać, decyduje rodzina zmarłego. Najlepiej więc spojrzeć na nekrolog, tam bowiem znajduje się informacja, jeśli najbliżsi zmarłego nie życzą sobie składania kondolencji. Warto dodać, że staje się to obecnie częstą praktyką podczas ceremonii pogrzebowych. Jeżeli rodzina zmarłego zezwala na złożenie kondolencji, powinno się zrobić to krótko i zwięźle, poważnym tonem i z wyczuciem taktu tak, aby dodatkowo nie ranić opłakujących śmierć członka rodziny najbliższych.

Na koniec pozostawiamy kwestię kwiatów i wieńców, które stanowią nasza formę pożegnania i uczczenia zmarłego. Kwiaty składa się w kościele na/przy trumnie lub później – na nagrobku zmarłego. Wielkość wiązanki lub wieńca wskazuje na stopień zażyłości, jaka łączyła nas ze zmarłą osobą. Te największe kompozycje przynosi najbliższa rodzina, inni, dalsi żałobnicy ograniczają się do skromniejszych wiązanek lub pojedynczych kwiatów. Dobrze, jeśli są to kwiaty, jakie lubiła za życia żegnana osoba, w innym wypadku będą to gatunki powszechnie stosowane do wyrobu wiązanek pogrzebowych, a więc astry, mieczyki, róże, lilie, chryzantemy czy goździki. Do kwiatów może być dołączona wstęga ze słowami ostatniego pożegnania. Jedna jej część to słowa skierowane do zmarłego, druga zaś – informacja od kogo pochodzą.